Kol.4,6 Mowa wasza niech będzie zawsze uprzejma, zaprawiona solą, abyście wiedzieli, jak macie odpowiadać każdemu. I dalej czytamy: głosiłem wam ewangelię nie w przekonywujących słowach, bo mądrego nie trzeba przekonywać. Ci w których ma Pan Jezus upodobanie , którym okazana została łaska, wystarczą słowa, jak rzekł Pan Jezus:
Mat.23,39 Albowiem powiadam wam: Nie ujrzycie mnie odtąd, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim. Wracając do tekstu z listu do Hebrajczyków czytamy:
Hebr.1,2 Ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył. Dowiedzieliśmy się że przez Ducha Synostwa Pana Jezusa, syn człowieczy dostał prawo stać się synem Bożym. A wiec mamy słuchać głosu syna Bożego, inaczej można powiedzieć księcia , skoro uznaliśmy Pana Jezusa za Króla. Wyraźnie Pan Jezus wskazał głosu należy słuchać mówiąc:
Jan 13,20 Kto przyjmuje tego kogo poślę Mnie przyjmuje. Nie możemy inaczej przyjąć Ducha Prawdy jak tylko w człowieku który przychodzi w imieniu Pana Jezusa , podobnie jak przyszedł Jonasz i został przyjęty przez ludzi pokornych, którzy się przez jego słowa upamiętali. Wyraźnie Pan Jezus wskazuje drogę w myśleniu mówiąc:
Mat.10,41 Kto przyjmuje proroka jako proroka, otrzyma zapłatę proroka (zapłatą proroka jest duch proroctwa inaczej mówiąc- zrozumienie wszystkiego co tyczy poznania Pana Jezusa i wypełnienia Zamysłów Świętych); a kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, otrzyma zapłatę sprawiedliwego. Po tych informacjach możemy odpowiedzieć na pytania- kiedy powstał zbór w Smyrnie i co usłyszeli ci, którzy do niego należą? Odpowiedź znajdujemy w proroctwie Daniela:
Dan.12,1-4 W owym czasie powstanie Michał wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu. W tym momencie należy zastanowić się nad słowami: „ Duch mówi do zboru." Czy po tym co już przeczytaliśmy potrafimy zrozumieć w jaki sposób „Duch mówi” ? Nie mając ust jest przecież myślami. Tak umiłowani bracia, mając już zaczątek Ducha Świętego zrozumieliśmy że Duch może mówić przez syna Bożego. W tym wypadku rozumiemy że zbór w Smyrnie zrodzony został przez Ducha Pana Jezusa, który mówił do ludzi przez księcia Michała.
Iz.41,25-27 Wzbudziłem na północy męża i przybył, na wschodzie słońca kogoś, kto wzywa mojego imienia; zdeptał władców na błoto tak, jak garncarz ugniata glinę. Kto zwiastował to od początku, tak iż wiedzieliśmy i dawno przedtem, tak iż mówiliśmy: Ma słuszność? Lecz nie było nikogo, kto by to zwiastował i nikt tego nie zapowiadał, i nikt nie słyszał waszych słów. Ja jestem pierwszy, który to Syjonowi powiedział: Oto oni! I dałem Jeruzalemowi zwiastuna dobrej wieści. Pan Jezus pierwszy we wszystkim, wskazał drogę wszystkim synom Bożym. Tak również Paweł przyjął służbę pojednania, aby przywieść do posłuszeństwa wiary wielu. Potem Paweł zapowiedział czasy niewiedzy aż do czasu kiedy Słowo Boże dostępne jest dla każdego człowieka na ziemi. Wtedy Pan Bóg wzbudza męża, który wydał głos. Pamiętamy, że wiara jest ze słuchania dlatego najpierw musiał usłyszeć książę Michał głos i powiedzieć o tym co usłyszał drugiemu człowiekowi zgodnie z tym co przeczytaliśmy już powyżej w tej książce i zrozumieliśmy co należy uczynić kiedy się usłyszy głos i zrozumie kto mówi: dziś jeśli głos Jego usłyszycie nie zatwardzajcie serc waszych! Właśnie w taki sposób powstał zbór w Smyrnie. Książę Michał usłyszał, że Pan Jezus Chrystus jest Panem Bogiem Wszechmogącym, podzielił się tymi myślami z drugim, trzecim. Tamci przekazali te myśli następnym i tak stali się przez wiarę w Pana Jezusa braćmi i uczestnikami w łamaniu chleba, uczestnikami stołu Pańskiego z którego mają prawo jeść jedynie ci, którzy nie służą przybytkowi ręką ludzką zbudowanemu.
1Kor.10,17 Ponieważ jest jeden chleb, my, ilu nas jest, stanowimy jedno ciało, wszyscy bowiem jesteśmy uczestnikami jednego chleba. Wtedy Duch zaczął mówić do zboru.
Iz.53,1 Kto uwierzył wieści naszej, a ramię Pana Jezusa komu się objawiło? Na początku „zbór w Smyrnie" tworzyło więcej zborów, aby bracia nauczyli się mieć o siebie takie samo staranie. Były to początki nauki czyli wszyscy usłyszeli królewskie przykazanie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego (Jak.2,8), jak również :
Jan 13,35 Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie. „Opiekun" uczył dzieci Boże miłości Ojca Pana Jezusa, niczym matka otaczająca opieką dzieci swoje tak i „Michał” dawał przez uczynki wzór do naśladowania. Zabiegał o lud z gorliwością Bożą aby stawić przed Panem Jezusem dziewicę czystą.
Fil.2,20-21 Albowiem nie mam drugiego takiego, który by się tak szczerze troszczył o was; bo wszyscy inni szukają swego, a nie tego, co jest Chrystusa Pana Jezusa. Tyczą te słowa także i ciebie umiłowany synu, ponieważ przez wiarę stajesz się członkiem ciała Chrystusowego, częścią świątyni żywej i wyjdziesz do głoszenia ewangelii o Panu Jezusie właśnie ze zboru w Smyrnie. Zbór ten powstał na wzór zborów opisanych za czasów dziejów apostolskich, w których bracia mieszkali razem pracowali razem i wspólnie się modlili, wzywając imienia Pana Jezusa.
Dz.2,42 I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.
Dz.4,32 A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jeden duch i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
Dz.9,31 Tymczasem świątynia żywa, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, cieszyła się pokojem (wiemy już że chodzi o ludzi) po całej Judei, Galilei i Samarii, i wspomagana przez Ducha Świętego, pomnażała się. Tak samo liczba braci pomnaża się i rośnie dzięki Duchowi Chrystusowemu, który skutecznie działa w tych wszystkich którzy uwierzyli i przyjęli służbę pojednania. Jak napisano: