1Tes.5,4-10 Wy zaś bracia nie jesteście w ciemności, aby was dzień ten jak złodziej zaskoczył. Wy wszyscy bowiem synami Światłości Pana Jezusa jesteście i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności. Przeto nie śpijmy jak inni lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi. Albowiem ci, którzy śpią w nocy śpią a ci, którzy się upijają w nocy się upijają. My zaś, którzy należymy do dnia bądźmy trzeźwi, przywdziawszy pancerz wiary i miłości oraz przyłbicę nadziei zbawienia. Gdyż Bóg (Duch Święty) nie przeznaczył nas na gniew lecz na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy czy śpimy razem z Nim żyli. Daniel pieczętuje księgę aż do czasu kiedy czytamy:
Dan.2,44 Za dni tych królów(G7) Bóg niebios stworzy Królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a Królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki. To jest czas kiedy „powstał Michał wielki książę”, który jest opiekunem ludu Bożego. Wiemy, że Zbawiciel przyszedł w czasach ostatecznych na ten świat i ludzie już otrzymali Królestwo niewzruszone, niewidzialne, Boże inaczej mówiąc Duchowe. Otrzymali słowo Prawdy tak jak teraz otrzymujecie Ducha Prawdy. Różnica polega na tym, że wtedy ludzie widzieli osobiście Zbawiciela Pana a teraz ludzie nie widzą, mogą jedynie oglądać w dziełach i na obliczu brata duchowego.
Hebr.12,28 Przeto okażmy się wdzięcznymi my, którzy otrzymujemy Królestwo niewzruszone i oddawajmy cześć Bogu tak, jak mu to miłe: z nabożnym szacunkiem i bojaźnią.
Jan17,4-26 Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał; a teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie zanim świat powstał. Objawiłem imię twoje ludziom, które mi dałeś ze świata (imię Jezus było już w użytku); twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego. Teraz poznali, że wszystko, co mi dałeś, od ciebie pochodzi; albowiem dałem im słowa, które mi dałeś i oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od ciebie wyszedłem i uwierzyli, że mnie posłałeś. Ja za nimi proszę, nie za światem proszę (nie za ludźmi należącymi do świata) lecz za tymi, których mi dałeś, ponieważ oni są twoi i wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i uwielbiony jestem w nich. I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze Święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my. Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz syna zatracenia, by się wypełniło Pismo. Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni. Ja dałem im słowo twoje, a świat ich znienawidził, ponieważ nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego. Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą (Duchem Prawdy bo słowo jest to wypowiedziana czy napisana myśl) Jak mnie posłałeś na świat tak i ja posłałem ich na świat i za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w Prawdzie (wiemy już, że chodzi o Ducha Pana Jezusa) A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie (a jest to słowo, które wam zostało zwiastowane) Aby wszyscy byli jedno, jak Ty Ojcze we mnie a Ja w tobie, aby i oni w nas (pamiętajcie przy czytaniu, że to mówi Pan Jezus będąc w ciele na ziemi) jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś. A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy. Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś. Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś byli ze mną, gdzie Ja jestem, aby oglądali Chwałę moją, którą mi dałeś, gdyż umiłowałeś mnie przed założeniem świata. Ojcze Sprawiedliwy! I świat cię nie poznał, lecz Ja cię poznałem i ci poznali, że Ty mnie posłałeś i objawiłem im imię twoje i objawię, aby miłość, którą mnie umiłowałeś w nich była i Ja w nich. Aby poznali, że prorok od Pana Jezusa Chrystusa był pośród nich.
Ez.33,33 A gdy to się spełni- a spełni się niechybnie- wtedy poznają, że prorok był wśród nich. Przez wiele lat „Michał” jeździł w sabat do zborów w innych miastach, aby wraz z braćmi zgromadzać się w imieniu Pana Jezusa i spożywać pokarm duchowy. Często podróżował pociągiem i nikt nie domyślił się że ten człowiek jest posłanym przez Pana Jezusa. Zawiodą się wszyscy ci, którzy spodziewają się, prorokujących w imieniu Pana Jezusa z aureolą nad głową, czy też z kolorową poświatą otaczającą ich postać. Poznać człowieka Bożego mogła kobieta, której dał jałmużnę o nic nie pytając, nie tak jak tzw. „pobożni” z tego świata, którzy zanim dadzą najmniejszy grosz muszą przeprowadzić „wywiad środowiskowy” osądzając czy zasługuje na pomoc prosząca osoba, ale wy nie tak nauczyliście się Pana Jezusa Chrystusa, który nakarmił tłum biorąc pięć chlebów i pięć ryb. Po uczynkach poznają żeście uczniami Pana Jezusa a nie po poświacie czy aureoli. Przypomnę: kto przyjął proroka Pana Jezusa jako Pana Jezusa otrzymuje Ducha proroctwa Ducha Prawdy bo przebywa wśród was i w was będzie.
Dan.10,21 Doprawdy! Oznajmię ci, co jest napisane w księdze prawdy(w Biblii). I nie ma ani jednego, kto by mężnie stał po mojej stronie przeciwko nim, oprócz Michała, waszego księcia anielskiego. „Książę grecki” rozumiemy, że to syn Boży przez wiarę jak już wyjaśniałem; anielski, gdyż przyjął służbę pojednania; grecki, gdyż powołany został z pogan podobnie jak Paweł, jednak po czasach niewiedzy.
Obj.12,10 I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: Teraz nastało zbawienie i moc i panowanie Boga naszego Pana Jezusa Chrystusa i władztwo pomazańca jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem . Książę Michał jest tylko jeden, tak jak jeden jest apostoł Piotr, jeden Paweł, tak powołany został w czasie ostatnim opiekun ludu Pana Jezusa. Pan Jezus jako pierwszy zwyciężył śmierć, w niebie zwyciężył Michał anioł dowódca zastępów anielskich, walczył i zwyciężył zrzucając szatana z nieba na ziemię. Walczył też książę Michał i jako pierwszy po czasach niewiedzy zwyciężył gdyż nie umiłował bardziej życia swego lecz aż do końca służbę swoją pełnił w miłości i rzetelnie. Jak powiedział Paweł:
2Tym.4,7-8 Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan Jezus Sędzia Sprawiedliwy, a nie tylko mnie lecz i wszystkim, którzy umiłowali obecność Jego. Książę Michał został poznany po uczynkach sprawiedliwości jakich dokonał w Duchu Świętym Pana Jezusa. Kiedy został powołany? Wielu podszywa się mówiąc od wieków już, że to oni są wybranym księciem Michałem a tak naprawdę są wilkami przychodzącymi w owczej skórze. Zgodnie z proroctwem Daniela wychowywanie synów Bożych inaczej mówiąc pomazańca trwało 7 tego dni inaczej mówiąc „czas i czasy i pół czasu”.