Obj.21,6-7 I rzekł do mnie: Stało się! Jam Jest Pan Jezus Chrystus, Alfa i Omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywej. Zwycięzca odziedziczy to wszystko i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem. Czy w tych wierszach mowa jest tylko o mężczyznach? Czy zbawieni mogą być tylko mężczyźni? Tak myśleć może tylko człowiek, który nie ma Ducha zrozumienia. Synem Bożym ma prawo stać się każdy człowiek, czy mężczyzna, czy kobieta, trzeba mieć odpowiedniego ducha. Jakiego? Oczywiście dobrego, wtedy należy przyjąć Słowo Chrystusowe (Ducha Świętego), które pozostanie w was do końca i które stanie się życiem wiecznym. Opuścimy nasz namiot ziemski, ciało ludzkie i staniemy się podobni do Pana Jezusa po zmartwychwstaniu (2Kor.5,1). Dlatego umiłowani bracia, mężczyźni i kobiety: Jeśli chcemy rozumieć, to sprawy duchem rozważajmy.
Rzym.8,5 Bo ci, którzy żyją według ciała myślą o tym co cielesne; ci zaś, którzy żyją według ducha myślą o tym co duchowe. Nie zwracajcie uwagi na to kto naucza, ale na to czego ta osoba naucza!
Rzym.8,9-10 Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was (w ciele mężczyzny lub kobiety). Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego ten nie jest Jego. Jeśli jednak Chrystus Pan jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. Nie pozwólcie wmówić sobie, że kobiety nie mogą pełnić służby w świątyni żywej i występować w sprawach wiary w Pana Jezusa Chrystusa z powodu grzechu Ewy, gdyż zostają usprawiedliwione przez wiarę w Pana Jezusa tak samo jaki i mężczyźni.
Rzym.8,12 Tak więc bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała. W takim razie zbór w Panu Jezusie może utworzyć kobieta, która zrozumie Prawdę i znajdzie drugą osobę czy osoby w tym samym Duchu Pana Jezusa i nie ma znaczenia czy to będą kobiety czy mężczyźni, przez wiarę w Pana Jezusa staną się braćmi i tworzyć będą zbór a starszą tego zboru będzie ta kobieta, która owoc wydała dla Pana Jezusa. W takiej chwili liczy się mądrość w Duchu Świętym uczynki pełnione w gorliwości i miłości. Jak powiedział Paweł: „zabiegam bowiem o was z gorliwością Bożą”. Liczy się jakość ducha każdej osoby.
Dz.20,28 Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił sługami (biskupi są w kościołach) abyście paśli zbór Pański nabyty własną Jego krwią. Czy tu można jeszcze coś dodać? Dużo można by pisać jacy mają być bracia, ale z tego wszystkiego najważniejsza jest miłość, wtedy Pan Jezus będzie przy każdej sprawie tyczącej zborów Jego.
1Kor.16,14 Wszystko niech się dzieje u was (w zborach) w miłości. Wszyscy, którzy uznają Pana Jezusa za Ojca Świętego muszą uznać zbór Pański za swą matkę inaczej rodzicielkę, która troszczy się o potomstwo Boże, karmi i pielęgnuje, jest w stanie życie oddać za każdego brata. I ten stosunek powinni przyjąć wszyscy bracia jeden względem drugiego, a komu więcej jest dane od tego więcej się wymaga. Tak jak to mówi Paweł:
1Tes.2,10-12 Wy jesteście świadkami i Duch Święty Pana Jezusa świątobliwe i sprawiedliwe, i nienaganne było postępowanie nasze między wami wierzącymi. Wszak wiecie, że każdego z was niczym ojciec dzieci swoje napominaliśmy i zachęcali i zaklinali abyście prowadzili życie godne Boga Pana Jezusa, który was powołuje do swego Królestwa i Chwały. Teraz opis starszych:
1Tym.3,1-13 Biskup (chodzi o starszych) zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony (bo mowa o mężczyźnie), trzeźwy (w myśleniu), umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, nie oddający się pijaństwu, nie zadzierzysty. Lecz łagodny, nie swarliwy, nie chciwy na grosz. Który by własnym domem dobrze zarządzał, dzieci trzymał w posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości. Bo jeżeli ktoś nie potrafi własnym domem zarządzać, jakże będzie mógł mieć na pieczy świątynię Bożą. Podobnie kobiety (które są starszymi w zborach): powinny być poważne, nie przewrotne, trzeźwe (w myśleniu), wierne we wszystkim. Bo ci (wszyscy starsi mężczyźni i kobiety), którzy dobrze służbę (w zborach) pełnili, zyskują sobie stanowisko i prawo występowania w sprawie wiary, która jest wiarą w Chrystusa Pana Jezusa. Tak ma być w zborach:
Mat.20,26-28 Nie tak (jak w świecie) ma być między wami; ale ktokolwiek by chciał między wami być wielki, niech będzie sługą waszym. I ktokolwiek by chciał być między wami pierwszy, niech będzie sługą waszym. Podobnie jak Syn Człowieczy (mówi o sobie Pan Jezus) nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu. Wiele można by jeszcze pisać, ale jestem pewien, że mądremu wystarczy dać wskazówkę, a będzie wiedział jak ma postąpić. Jak mówi przysłowie: „Mądrej głowie dość po słowie”. Pragnę dopowiedzieć i podkreślić, że tu nie chodzi o tytuły: biskup, diakon, starszy, nauczyciel, to nie ma umiłowani znaczenia! Wszyscy jesteśmy braćmi i mamy imiona, więc wystarczy używać tych imion z szacunkiem, nic ponad to. Jeśli zaś moja siostra duchowa jest moją matką, ciotką, albo brat duchowy ojcem, wujkiem, dziadkiem to należy używać tego tytułu w przypadku matki czy ojca zgodnie z przykazaniem. Oprócz tego nie przesadzać domagając się tytułów, ponieważ wiemy już, że wszelkie tytuły na niebie, na ziemi i pod ziemią i w całym wszechświecie należą się Panu Jezusowi i na Jego imię mamy zginać kolana i okazywać cześć jako Panu Bogu, Ojcu, Królowi a my wszyscy jesteśmy braćmi równymi sobie.
Mat.23,8-12 Ale wy nie pozwalajcie się nazywać rabbi, bo jeden tylko jest Nauczyciel wasz Chrystus Pan Jezus, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie Ojcem Świętym swoim, albowiem jeden jest Ojciec Święty wasz Ten w niebie. Ani nie pozwalajcie się nazywać przewodnikami, gdyż jeden jest przewodnik wasz Chrystus Pan Jezus. Kto zaś jest największy pośród was niech będzie sługą waszym. Ważną sprawą jest, żeby nie mieć względu na osobę Ta myśl jest niezbędna do osiągnięcia sprawiedliwości, nie własnej lecz Bożej.
Rzym.2,7-11Tym zaś, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci i nieśmiertelności (ducha) da żywot wieczny (czy to mężczyzna, czy kobieta). Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę (życie) każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Jakuba i Greka. A chwała i cześć i pokój każdemu (człowiekowi Bożemu), który czyni dobrze czy z Izraelitów, czy z całej reszty ludzkości (czy mężczyzn, czy kobiet). Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.